Rots en water  

Typerend aan deze methodiek is dat verschillende thema’s fysiek worden geïntroduceerd, waarbij de twee basishoudingen, namelijk rots en water, centraal staan. Beide houdingen hebben een fysiek, mentaal en sociaal niveau. 

De rotshouding staat voor: hard opspannen van spieren, stevig op de grond staan (fysiek), vasthouden aan je eigen keuzes (mentaal), jezelf afsluiten voor de mening van anderen (sociaal). 

De waterhouding betekent o.a. een sterke alertheid in heel het lichaam ervaren, bewegingen van tegenstanders opvangen en afbuigen (fysiek), jezelf goed bewust zijn van je eigen denken en voelen (mentaal) en kunnen communiceren in verbondenheid met anderen (sociaal). 

Bij alle oefeningen wordt vooraf gestreefd naar een toestand van lichaamsbewustzijn (grondhouding), omdat men op die manier een emotioneel bewustzijn (spanningen en onlusten ervaart men immers in het lichaam) en later een zelfbewustzijn kan ontwikkelen. De drie bouwstenen waar de methodiek zich in het verdere verloop op beroept zijn: zelfbeheersing, zelfreflectie en zelfvertrouwen. 

Tal van oefeningen dagen de jongeren echt uit om meer controle te krijgen over zichzelf. Alleen dan kunnen zij immers hun energie goed richten, wat nodig is om de oefeningen tot een goed einde te brengen. Deze zelfbeheersing maakt op zijn beurt ruimte voor zelfreflectie, waarbij jongeren de kans krijgen hun eigen sterktes en zwaktes te leren kennen en te aanvaarden. Alleen dan kunnen zij de weg vinden naar zelfkennis en zelfvertrouwen. 

Ondanks de grote appelwaarde van de oefeningen zelf,  moeten de kinderen toch uitgenodigd worden om de oefeningen enkele keren te herhalen om op die manier verdieping te verkrijgen. Al snel zijn ze afgeleid. Ze hebben veel nood aan onze voortdurende nabijheid, anders laten ze te snel los.